DEMIS ROUSSOS Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΦΩΝΗ

Ίσως να ήταν ένας Ποσειδώνιος ιερέας στο νησί της Ατλαντίδας, έτσι που ή ογκοδη εμφάνιση, το μακρύ άστατο μαλλί, οι πολύχρωμες λουλουδενιες κελεμπιες, η χροιά της θρυλικής φωνής, όλα αυτά σε παραπέμπουν σ ένα μακρυνό παρελθόν που ήρθε λες, από την Σαιδα τής Αιγύπτου κι ακούμπησε στο παρόν. Την Αλεξάνδρεια, στις πραγματικές του ρίζες. Θά έλεγε κανείς πως ήταν αγερας που δεν στέκεται ποτέ σ' έναν τόπο, ίσως ένα τεράστιο κινούμενο ρολόι που δεν σταματάει ποτέ να χτυπά. Γεγονός είναι πως το ανήσυχο πνεύμα του Ρούσσου, ήταν προοδευτικό, στον χώρο της μουσικής, πώς τό κάρμα του ήταν καλοδιαλεγμενο όταν ήρθε στην ζωή μια μέρα του Ιούνη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Κατά την διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ο Αρτέμιος Βεντούρης Ρούσσος, γιατί αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα, μελέτησε μουσική και υπήρξε μέλος της βυζαντινής εκκλησιαστικής χορωδίας. Εδώ συναντάμε τό χαρακτηριστικό σημείο της φωνής του. Ένα κράμα αρχαίας, ελληνικής, ουράνιας φωνής, λες κι ερχόταν από το βαθύ παρελθόν. Μετά την κρίση του Σουέζ χάνεται όλη η περιουσία των γονιών του και μετακομίζουν στην Ελλάδα. Το αέρινο μυαλό του χτίζει παλάτια στους ουρανούς και ξεδιαλύνει τά θέλω του. Η ζωή του Ντέμη Ρούσσου, μοιάζει με ένα τεράστιο, όμορφο παραμύθι, όταν μέ την εγκατάσταση του στην Ελλάδα ενσωματώνεται σε διάφορα μουσικά συγκροτήματα, αρχίζοντας σε ηλικία δέκα επτά ετών με τους Idols. Εκεί γνωρίζει τον Βαγγέλη Παπαθανασίου καί τόν Λουκά Σιδέρη, με τους οποίους αργότερα θά σχηματίσουν τούς Aphrodite s Child, οπου τό φωνητικό ύφος βοήθησε το συγκρότημα τό 1967 νά γνωρίσει διεθνή καριέρα στην Γαλλία και σέ άλλα μέρη της Ευρώπης ως το 1972. Τον Μάιο του 1968 οι Ρούσσος, Παπαθανασίου και Σιδεράς προσπαθούν να εγκατασταθούν στο Λονδίνο, αλλά δημιουργούνται κάποια προβλήματα και επιστρέφουν στο Παρίσι, ώπου υπογράφουν συμβόλαιο με την εταιρεία Philips Records. Το πρώτο τους σινγκλ σε σύνθεση Παπαθανασίου σε στίχους Μ. Μπέργκμαν ήταν τό Rain and Tears που κυκλοφόρησε τό 1968 και ή επιτυχία του υπήρξε αξιοσημείωτη σε πολλές χώρες τής Ευρώπης. Στο διάστημα αυτό τό συγκρότημα θα ηχογραφήσει αρκετά σινγκλς καί δίσκους, που θα γνωρίσουν διεθνή επιτυχία. Το κύκνειο άσμα ήταν ο δίσκος 666 ο οποίος θεωρείται ένα από τους κλασικούς προγκρεσιβ ροκ δίσκος. Όμως η μεγαλύτερη επιτυχία θά υπάρξει η προσαρμογή του μουσικού θέματος "Οι δρόμοι της φωτιάς" όπου βραβεύεται με Όσκαρ. Η προσωπική σταδιοδρομία τού Ντέμη Ρούσσου θ αλλάξει το 1971 με το σινγκλ we shall Dance. Στην αρχή δεν έχει επιτυχία αλλά κατωρθωνει με την περιοδεία του στη Ευρώπη νά γίνει σύντομα γνωστός καί κορυφαίος. Ήταν ένα αφηνιασμενο άλογο που ήθελε να φέρει την μουσική εκτός συνόρων. Κάνει πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις πλάι στην Νανα Μούσχουρη, τραγουδάει ντουέτο με την Φλόρενς Γουόρνερ, τον Ντικ Μόρισον στο σαξόφωνο και πλάι στην Βικυ Λέανδρος. Δίνει συναυλίες σ ολόκληρο τον κόσμο κι εκτοξεύεται ψηλα. Παρασημοφορηται από την Γαλλική Δημοκρατία με τον τίτλο του ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής. Ο Ρώσος αστρονόμος Τ Κριασκο δίνει τ όνομα του σ' έναν αστεροειδή που ανακάλυψε το 2008. Η καριέρα του φτάνει στο ζενίθ όταν πουλάει 60 εκατομμύρια δίσκους, που άλλοι γίνονται χρυσοί, άλλοι πλατινένιοι συναγωνίζοντας σε πωλήσεις μεγάλους σταρ τής παγκόσμιας σκηνής. Μία φορά κι έναν καιρό αυτό το αγόρι που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, που αγαπούσε την νεγρικη μουσική πού θεωρούσε τον εαυτόν του πρώτα μουσικό και μετά τραγουδιστή, που μιλούσε επτά γλώσσες, ζούσε σε έναν ιδιόκτητο πύργο έχοντας ως κατοικίδιο ζώο ένα λιοντάρι. Η ζωή του ήταν γεμάτη σεξ, χρήμα χλιδή, δόξα, περιπέτεια. Όλα ήταν στά πόδια του αφού το κάρμα του ήταν καλοδιαλεγμενο. Τα έζησε όλα, δύο γάμους,δύο παιδιά, πέντε γυναίκες και μια αεροπειρατεία που έλειξε ειρηνικά. Θεωρούσε την Ελλάδα πρώτη και μετά την Γαλλία.Οπως είπε σε μία συνέντευξη του την κελεμπια την καθιέρωσε όταν βρέθηκε στην Ιταλία πού πέταξε τα ρούχα από την ζέστη, αγόρασε κελεμπιες και βλέποντας τον κόσμο να ενθουσιάζεται αυτές έγιναν ταυτόσημο με την προσωπική του εικόνα αν και πολύ αργότερα πουλήθηκαν όλες στα ύψη. Τα πάει καλά με τον Θεό αλλά όχι με τους παπάδες, πώς η ζωή του ήταν ένα τρένο που μέσα από τις στάσεις γνώρισε τον μεγάλο μουσικό Β. Παπαθανασίου, που όπως λέει όλες του οι συναντήσεις ήταν καρμικες. Ο Ρούσσος διέσχισε όλους τους δρόμους της ζωής του ώσπου κάποια στιγμή προκάλεσε ίσως και να ήρθε αντιμέτωπος με το ίδιο του το κάρμα. Τα κιλά του ήταν τεράστια κι αποφάσισε μια δίαιτα που τον οδήγησε σε μια περίοδο κατάθλιψης. Ίσως ήταν ο καιρός που ένοιωθε το άστρο του στο ουρανό ν αναβοσβηνει. Το Μάιο του 2010 πραγματοποιεί στην Ελλάδα ύστερα από από 37 χρόνια μια συναυλία στο Ηρώδειο στα πλαίσια τού φεστιβάλ Αθηνών.Την ίδια χρονιά στο αρχαίο θέατρο Διον , στο φεστιβάλ Ολύμπου με είκοσι και πλέον μπουζούκια. Η απέραντη φωνή του Ντέμη Ρούσσου σίγησε ένα πρωινό τού Γενάρη τό 2016 βυθίζοντας ολόκληρο τον κόσμο στο πένθος αφήνοντας μία τεράστια κιβωτό τραγουδιών όπως,Goodbye My Love Goodbye, Forever annd Evr, Tiki Tiki Quand je t aime, My Reason, κ.α. Ο Ντέμης Ρούσσος πίστευε στο Σύμπαν και στην δύναμη του ανθρώπου έτσι που ήταν άνθρωπος της μεταφυσικης που έκανε ταξίδια αστρικά, πώς η ψυχή έρχεται και ξανάρχεται, ότι ήταν σε προηγούμενες ζωές ιερέας της αρχαίας Αιγύπτου, ραββίνος στην Γερμανία. Εγώ θα έλεγα πώς ήταν του Ποσειδώνα ιερέας κάπου στην μακρυνή Ατλαντίδα, που ίσως βρίσκεται όχι, βυθισμένη αλλά κάπου μακριά σέ κάποιον Γαλαξία.

ΕΛΙΖΑ ΚΑΣΤΑΝΗ.

ΜΑΙΚ ΡΟΖΑΚΗΣ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ

Ειχα γνωρίσει πριν από χρόνια τόν Μάικ Ροζάκη, να τραγουδάει με το μουσικό συγκρότημα Chrms, σε μια πρωινή συναυλία σέ γνωστό θέατρο της Θεσσαλονίκης, όπου αποθεώθηκε από το νεανικό κοινό τής πόλης πού ξεφωνιζε, βγάζοντας και πετώντας τα ρούχα από ενθουσιασμό. Τον θυμάμαι ψηλό, λεπτό, μ ένα γοητευτικό πλατύ χαμόγελο την καστανή τούφα των μαλλιών του, ριγμένη στο μέτωπο, να λικνιζεται στους ρυθμούς τής μουσικής έτσι πού ερμηνευε μ εκείνη την χροιά της ιδιαίτερης φωνής του, ελληνικά και ξένα τραγούδια. Μια φορά κι έναν καιρό μια μέρα του Σεπτέμβρη( θα τό λέω συχνά αυτό σα νά διηγούνται ένα παραμύθι) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ο Μάικ Ροζάκης. Πολύ νέος βρέθηκε στην Ελβετία για μουσικές σπουδές στην κλασική κιθάρα. Στά δεκαεπτά του χρόνια μπαίνει στην ζωή του τό πόπ μουσικό συγκρότημα Potflair. Επιστρέφει στην Ελλάδα τό 1965 καί ενσωματώνεται μέ τά μουσικά γκρουπ Juniors, Charms, Play Boys, για ν ακολουθήσει μετά σόλο καριέρα. Οι επιτυχίες με τους Charms διαδέχονται η μια την άλλη εκτοξεύοντας το συγκρότημα στά ύψη με τίς επιτυχίες " Το ξέρω θαρθεις" " Έτσι είναι η ζωή", " Γλυκειά αγαπημένη" " Πρόσεχε" " Εγωισμός" " Σ' εμένα θαρθεις" κ.α. Οι Charms θά διαλυθούν μετά την τελευταία επιτυχία που σημείωσαν με τον " Διωγμό".Ο Μάικ Ροζάκης θα εγκαταλείψει τό συγκρότημα, θα κάνει σόλο καριέρα, δίχως να πάψει να σπουδάζει στο Εθνικό Ωδείο όπου θά πάρει τό πτυχίο φούγκα από τον καθηγητή Μ.Βουρτση. "Διωγμός" ένας Επίλογος για τόν ίδιο, όταν κοριτσάκια ντυμένα στά μαύρα, δίχως να γνωρίζουν τον πραγματικό λόγο, τρέχουν ν ακούσουν αυτή την συγκλονιστική ερμηνεία, όταν εκείνος ψάχνει μέσα στο πλήθος τόν φίλο πού κάποια στιγμή θα τον βρει για να τού πει μέ σπαραγμό για τη κοπέλα πού λάτρεψε κι έφυγε ξαφνικά από την ζωή γιατί ο χάρος έτσι, σκληρός που ήταν την πήρε από κοντά του, μ εκείνον να τριγυρνάει σαν τρελός μέσα στους τάφους, με τους λυγμούς να τραντάζουν τό κορμί του, να μη μπορεί να σταματήσει μια πληγή, έτσι πού βλέπει την χλωμαδα τής νεκρής αγαπημένης του μικρής, που ήταν όμορφη γλυκιά όπως πάντα, τ όνομα της στα συντρίμμια θα φωνάξει...." Θεέ μου κοίτα λίγο χαμηλά" Η φωνή σπάει, μέ τά κοριτσάκια νά κλαίνε δίχως λόγο, δημιουργώντας σενάρια που μόνο ο ίδιος γνώριζε, ώσπου ό ίδιο χάνεται για ένα διάστημα από το κοινό, για να εμφανιστεί πιο ώριμος σ' έναν άλλο ρόλο που διαδέχεται, μέσα σε άλλους κύκλους μουσικής. Τον συναντάμε διευθυντή μουσικών προγραμμάτων της ΕΡΤ. Διευθυντή της ορχήστρας ποικίλης μουσικής. Καθηγητή θεωρητικών μαθημάτων τού Εθνικού Ωδείου αντίστιξης από το 1985 ως τό 1988 στην φούγκα. Ασχολείται με την σύνθεση, προχωράει ακάθεκτος στην μουσική, εκτελεί τό κοντσέρτο για πιάνο στο Εθνικό Ωδείο "Φαντασία για Τούμπα και ξύλινα" Μεταμορφώσεις για εννέα πνευστά" " Ικεσία" 14 μικρές πραγματικότητες ( κοντσέρτα για τρεις φωνές) , χορωδία και ορχήστρα που κυκλοφορούν σέ δίσκους κι εκτελέστηκαν στην Αθήνα καί Κύπρο. Αναλαμβάνει την μουσική προσαρμογή τών τραγουδιών και των στίχων της " Καμπιρια", την ενορχήστρωση τής ροκ όπερας " Δαίμονες" " Άννυ" " Μαντάμ Ορτάνς" " Εβίτα," " Σούπερ σταρ" καί κάνει την βαθειά βουτιά καί γράφει τό μιούζικαλ όπερα "Στέλλα" βασισμένο στον Ιάκωβο Καμπανέλλη σε λιμπρέτο τού Γ. Μιτσιγκα.. Ο Μάικ Ροζάκης υπήρξε βιρτουόζος πιανίστας, συνθέτης, μαέστρος, τραγουδιστής, καθηγητής. Ήταν 23 του Γενάρη τού 2009 πού έφυγε από την ζωή. Ο χωροχρόνος δεν ήταν μακρύς ώστε να ταξιδέψει σε όλο τον γαλαξία ψάχνοντας την δική του γη εκεί που το περίμενε όλα αυτά τα χρόνια η μικρή του αγαπημένη. Ο Μάικ Ροζάκης υπήρξε ένας σεμνός καλλιτέχνης που δεν επεδίωξε ποτέ την προβολή, που ήρθε από μόνη της σαν αύρα μαγική καί τύλιξε αυτόν κι ολόκληρο τον μουσικό του κόσμο μαζί με το κοινό, του χθες τού σήμερα, ίσως...και του αύριο! ΕΛΙΖΑ ΚΑΣΤΑΝΗ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΗ ΝΕΓΡΙΚΗ ΦΩΝΗ

Ένα αγόρι πού μεγαλώνει δίπλα στην θάλασσα, πλάι στο κύμα με την χρυσή αμμουδιά, ένα αγόρι ονειροπόλο, με μία κιθάρα κι ένα ακορντεόν στα χέρια,δεν θά τό αφήσει για πολύ η Ποσειδωνία ιδιοσυγκρασία του ανικανοποίητο, ώστε να διακρίνει πολύ σύντομα τό μέγεθος του μεγαλείου της μουσικής που απλώνεται εμπρός του.

Ξέρει πως θα τα καταφέρει έτσι, πού τα νεανικά ανυπόμονα φτερουγίσματα θα τον ωδηγησουν, όχι μόνο στο τραγούδι αλλά και στην σύνθεση.

Έτσι μια φορά κι έναν καιρό, στην Αγία Τριάδα της Θεσσαλονίκης γεννιέται μια μέρα του Μάρτη ο Γιώργος Πολυχρονιάδης, ένα αγόρι του " νερού" πού αποφασίζει βλέποντας μία ταινία των Μπητλς, να πει ένα όχι στον πατέρα του που δεν τον ήθελε μουσικό και να πει ένα τεράστιο ναι στον εαυτόν του, να πάει στο Ωδείο, να σπουδάσει μουσική, να πουλήσει τό ποδήλατο, να μαζέψει χρήματα, ν αγοράσει μια κιθάρα, να βάλει μ ευλάβεια στην άκρη την παιδική του σκούπα που χρησιμοποιούσε για κιθάρα καί νά ψάξει νά χωθεί σε μικρά συγκροτήματα, κάτι πού θα καταφέρει με την βοήθεια της Ολυμπίας Μούσας, πού του ανοίγει τις πόρτες στά μουσικά του περάσματα.

Μία τυχαία συνάντηση, γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ζωή, θα τον φέρει σ επαφή με τό γνωστό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης τους " Βόρειους", που εκείνη την εποχή γνωρίζει τεράστια επιτυχία με το τραγούδι " Με φωνάζουμε Τζίνι" .

Ενσωματώνεται μαζί τους, παίζει κιθάρα, τραγουδάει.Η βραχνάδα τής φωνής, νεγρικη όπως την αποκαλούν, θά ξεσηκώσει την νεολαία Στα είκοσι τρία του χρόνια γράφει μουσική σε στίχους Κ. Πειδη. Το τραγούδι "Τυφλός" τό στέλνουν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου κερδίζει την τέταρτη θέση.Το 1978 κυκλοφορεί τόν πρώτο του δίσκο " Μου λείπει κάτι"

Όμως στοχεύει, δεν περιμένει το κάλεσμα πού ίσως δεν θά έρθει ποτέ κι έτσι το 1979 στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ο Πολυχρονιάδης εκτοξεύεται με το τραγούδι " Αν ξανακατεβεις Χριστέ στη γη" με στίχους Σασας Μανέτα και μουσική του ίδιου, όπου σαρώνει όλα τά βραβεία κι έρχεται πρώτος στους στίχους, σύνθεση, ερμηνεία, ενορχήστρωση, ξεσηκώνοντας όλο το κοινό τού Παλαί ντε Σπορ.

Πως θα χαρακτήριζα τόν Γιώργο; Έναν καλλιτέχνη σεμνό, που ξέρει να πατάει γερά στη γη, που ξέρει τί θέλει, δίχως επαρσεις, μία προσωπικότητα που εμπνέει μικρούς και μεγάλους.

Αναμφισβήτητα η φωνή του έχει εκφραστικότητα, είναι μεστή, έτσι πού συγκλονίζει και ενσωματώνει μ ένα δικό του τρόπο τον στίχο μέ την μουσική. Δεν ξέρω αν τα τραγούδια του υπηρετούν τον ίδιο, ή αυτά εκείνον. Ίσως να είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους. Στον κόσμο της φαντασίας ή της πραγματικότητας; Θα έλεγα πως είναι ένας ρομαντικός, αυθόρμητος καλλιτέχνης, κάτι πού δυστυχώς απουσιάζει στην σημερινή εποχή.

Θα δανειστών τους στίχους τών τραγουδιών του. Τον πειρασμό της Μαργαρίτας, που μέσα στο αίμα της κυλάει η αμαρτία, μία ανταρσία ατελείωτη... Ετσι, που γυρνάς στους δρόμους σαν έρημο σκυλί και κανένας να μη σου δίνει προσοχή... Ένα συρτάρι γράμματα που δεν αντέχω να μιλάς μέσα από τα γράμματα, τα ρίχνω στην φωτιά γιατί δεν αντέχω τα φαντάσματα....Αν κοιτάξεις είμαι σ όλες τις σταγόνες της ζωής, μέσα στις πτυχές τού εαυτού σου......Πες μου μάγισσα το χθες, πόσες αδικησες ψυχές....Μη τρέχεις μέσα στη σκέψη μου είσαι μια θύμηση που με πονά, πώς θα μπορέσω από τον νου νά σε ξεγράψω...

Ο ένας δίσκος διαδέχεται τον άλλο. " Όνειρο γκρίζο" Φίλε μου" "Έχω μια κιθάρα" " Φωνή από το παρελθόν" "Εγώ κι εσύ" " Στο καφενείο των ηθοποιών" Αν κοιτάξεις (είμαι σ όλες τις σταγόνες της ζωής) "Όνειρο γκρίζο" του Benson Hurst που διασκεύασε ο Πολυχρονιάδης και διακρίνεται έντονα η χροιά τής νεγρικης φωνής του.

Ο Γιώργος συμμετέχει σε μεγάλα σχήματα, μεγάλες πίστες. Εμφανίζεται σε συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό με μια τεράστια γκάμα τραγουδιών.

Μία Παρασκευή του Οκτώβρη σ' ένα " Πάρτυ Αναμνήσεων" μια νοσταλγική επιστροφή των αξεχαστων θρυλικών ελληνικών μουσικών συγκροτημάτων τής χρυσής δεκαετίας του '60 θα φέρει τον θριαμβευτή του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Γιώργο Πολυχρονιαδη στην αίθουσα του Principal Claub Theater, όπου θα τον συνοδεύσουν μουσικοί από τα συγκροτήματα της νιότης του.

Δεν ξεχνάει την πόλη που γεννήθηκε κι έτσι το 2015 έρχεται ξανά με αφορμή των σαράντα χρόνων της δισκογραφίας του, στο "Πάρτυ Αναμνήσεων" που το πρόγραμμα διοργανώνει και παρουσιάζει κάθε φορά ο γνωστός δημοσιογράφος Γιάννης Νέγρης.

Ο Θεσσαλονικιος με την βραχνή νεγρικη φωνή έχει να μας παραδώσει ακόμη μια κιβωτό διαχρονικών τραγουδιών κι ας λέει πώς "εμείς είμαστε ρομαντικοί, αυθόρμητοι γι αυτό κάναμε λάθη" Προσωπικά δεν υπάρχει κανένα λάθος....

Είχα μια μικρή αταβιστικη περιέργεια να γνωρίσω βαθύτερα τον Γιώργο Πολυχρονιαδη και μέσα στη πνιχτη ζέστη του Καλοκαιριού τον έψαξα μια ολόκληρη μέρα και μια νύχτα ξεσκονιζοντας τα τραγούδια του και όντως γοητευτικα, θαρρώ πώς παγιδεύτηκα με την ιδιόρρυθμη φωνή και να ξεχάσω αφήνοντας πίσω μια γήινη σφαίρα, που είναι γεμάτη σκιές καί πόνο.

ΕΛΙΖΑ ΚΑΣΤΑΝΗ.